José Hernández: Martín Fierro - 7

Y sentao junto al jogón
A esperar que venga el día,
Al cimarrón le prendía
Hasta ponerse rechoncho,
Mientras su china dormía
Tapadita con su poncho.

Pa grijući se uz vatricu,
čekajući danak bijeli
divljači on omrsio,
dok se nije zasitio;
a žena mu još počiva
u mekanoj postelji.

Y apenas la madrugada
Empezaba a coloriar,
Los pájaros a cantar,
Y las gallinas a apiarse,
Era cosa de largarse
Cada cual a trabajar.

A netom što zora svane,
na vidiku kad zarudi
— već i ptice propjevaše,
kokoši se razšetaše —
svak se žuri, svak se trudi,
radini su ono ljudi.

Este se ata las espuelas,
Se sale el otro cantando,
Uno busca un pellón blando.
Este un lazo, otro un rebenque,
Y los pingos relinchando
Los llaman dende el palenque.

Ostruge si veže jedan,
drugi podje pjevajući,
meko sedlo traži treći,
ovaj laso, onaj bič,
dok se konja čuje krič
— to jahače ko zovući.

El que era pión domador
Enderezaba al corral,
Ande estaba el animal
Bufidos que se las pela...
Y más malo que su agüela,
Se hacía astillas el bagual.

Onaj, što živine kroti,
podje odmah u dvorište,
gdje obijesno ždrebe vrište,
tže, sopće, da j' strahota;
podivljala mu kopita
sve oko se' u trijes nište.


___

Prepjev sa španjolskoga: MIROSLAVA PADJEN
Traducido al castellano por MIROSLAVA PADJEN
____
Translation services: Croatian - Spanish - English - French
adriana.smajic@gmail.com